ស្រូវមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការទ្រទ្រង់ដល់ការរស់រានមានជីវិតសម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជា។ បុព្វបុរសកម្ពុជាបានជ្រើសរើសដំណាំស្រូវជាប្រភពចំណូលសន្តិសុខស្បៀងកំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងស្ថេរភាពនយោបាយ។ សុភាសិតខ្មែរសម្រាប់ទូន្មានមនុស្សជំនាន់ថ្មីបានពោលទុកថា “ធ្វើស្រែនឹងទឹក ធ្វើសឹកនឹងបាយ” ។ ពាក្យនេះមានន័យថា “កាលណាមានបាយ ការធ្វើសឹក សង្គ្រាមគឺមានសង្ឃឹមឈ្នះ”។
ប្រទេសកម្ពុជាធ្លាប់មានប្រវត្តិរុងរឿងជាងគេនៅតំបន់អាស៊ីភាគអាគ្នេយ៍ដែលឆ្លុះបញ្ជាំងតាមរយៈសម័យមហានគរដែលបានយកវិស័យកសិកម្មជាវិស័យស្នូលសម្រាប់កសាងមូលដ្ឋានគ្រឹះសេដ្ឋកិច្ចនាសម័យនោះហើយវិស័យនេះនាំទៅដល់សន្តិសុខស្បៀង។
តាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់អ្នកប្រាជ្ញប្រពៃណីនៃផលិតផលស្រូវអង្ករមានការរីកលូតលាស់រាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាដែលមានការសន្និដ្ឋានថាប្រហែលជាងប្រាំពាន់ឆ្នាំមុនគ្រឹស្តសករាជ។ មុនការកកើតឡើងនៃអាណាចក្រខ្មែរដ៏អស្ចារ្យនៅសតវត្សទី ៩ ប្រជាជនកម្ពុជានាពេលនោះ បានប្រើនូវប្រព័ន្ធមួយដែលស៊ាំញ៉ាំសម្រាប់ស្រោចស្រពស្រែរបស់ពួកគាត់តែមកដល់សម័យអាណាចក្រអង្គរ (៨៨៩-១៤៣៤នៃគ្រឹស្តសករាជ) ប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្តត្រូវបានសាងសង់ ឡើងយ៉ាងច្រើននៅតំបន់ អង្គរដើម្បីបម្រើឲ្យការស្រោចស្រពក្នុងវិស័យកសិកម្ម។
ប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្តទាំងនោះត្រូវបានគេបំភ្លេចចោលជាច្រើនសតវត្ស ដោយមូលហេតុច្រើនយ៉ាង មានមូលហេតុសង្គ្រាមជាដើម។ អស្ថេរភាពនយោបាយចេះតែអូសបន្លាយការបោះបង់ ចោលប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្តទាំងនោះក៏កាន់តែយូររហូតបាត់បង់ទ្រង់ទ្រាយ ហើយប្រជាជនចេះតែភៀសខ្លួនឥតឈប់ឈរដើម្បីស្វែងរកកន្លែងសុវត្ថិភាព ហើយវិស័យកសិកម្មលែងសូវសំខាន់ សម្រាប់ជីវភាពប្រជាជននាពេលនោះដោយការដាំដុះគ្រាន់តែបំពេញតម្រូវការក្នុងក្រុមគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។
រហូតមកដល់សតវត្សទី ១៩ សូម្បីតែអាណាព្យាបាលបារាំងនៅពាក់កណ្តាលសតវត្សទី ១៩ ក៏បានជ្រើសរើសយកស្រូវអង្ករគឺជាស្នូលនៃសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។ អំឡុងពេល ឆ្នាំនោះ ខេត្តបាត់ដំបងត្រូវប្រគល់អោយដាំស្រូវដ៏ធំមួយហើយ សព្វថ្ងៃនេះខេត្តភាគខាងលិចមួយនេះនៅតែចាត់ទុកថាជាប្រភពអង្ករនៅកម្ពុជា
កម្ពុជានៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់នរោត្តសីហនុ បានចាប់ផ្តើមលើគម្រោងធារាសាស្រ្តដ៏ទូលំទូលាយនៅខេត្តមួយចំនួននៃបណ្តាខេត្តដែលមានប្រជាជនច្រើនបំផុតដូចជា ខេត្តកំពង់ចាម និងខេត្តកណ្តាល ដើម្បីជម្រុញ និងបង្កើនទិន្នផលស្រូវនៅក្នុងប្រទេសដែលធ្លាប់តែពឹងផ្អែករបបទឹកភ្លៀងដ៏លំបាក។ ពេលនោះកសិកម្មរបស់ប្រទេសកម្ពុជាបានងើបឡើង ជាថ្មីរហូតធ្វើឲ្យប្រទេសជាតិយើងមានសេដ្ឋកិច្ចល្អប្រសើរឡើងវិញ។ ជាអកុសលសង្រ្គាមបានកើតឡើងជាថ្មីលើទឹកដីដ៏សំបូរជីវជាតិតែកំសត់នេះការងារកសិកម្មស្ថិតក្នុងភាពមិនច្បាស់លាស់ ធ្វើឲ្យសម័យក្រោយសង្រ្គាម ប្រជាជនចាប់ផ្តើមកសាងមូលដ្ឋានកសិកម្មវិញពីបាតដៃទទេ។ ប្រជាជនកសិករ និងរដ្ឋាភិបាលបានជំនះការលំបាករាប់ទសវត្សទើបអាចស្តារមុខមាត់ វិស័យកសិកម្មបានវិញ។
មកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ វិស័យកសិកម្មកំពុងក្លាយជាវិស័យមួយក្នុងចំណោមវិស័យបីផ្សេងទៀតក្នុងការនាំកំណើនដល់សេដ្ឋកិច្ចជាតិក្រោយពីរាជរដ្ឋាភិបាលដែលដឹកនាំដោយសម្តេចអគ្គ មហាសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន បានដាក់ចេញនូវគោលនយោបាយស្រូវអង្ករកាលពីខែសីហា ឆ្នាំ ២០១០។
បន្ទាប់ប្រកាសជាផ្លូវការនោះទាំងវិស័យរដ្ឋ ឯកជន និងប្រជាពលរដ្ឋរួមទាំងអន្តរជាតិផងមានការសាទរយ៉ាងខ្លាំង ហើយខិតខំបំពេញការងាររៀងខ្លួន និងសហការគ្នាផងដើម្បីលើក កម្ពស់វិស័យដែលជាកេរិ៍្តដំណែលដូនតានេះ។
ស្របជាមួយប្រវត្តិជោគជ័យនៃការដាំដុះស្រូវនៅកម្ពុជារាប់ពាន់ឆ្នាំកន្លងមក បច្ចុប្បន្នកម្ពុជាកំពុងទទួលបាននូវភាពជោគជ័យបន្ថែមទៀតលើការបង្ករបង្កើនផលស្រូវដែលមានពូជល្អ នឹងត្រូវបានទទួលស្គាល់គុណភាពជាអន្តរជាតិ។
ជាក់ស្តែងក្នុងរយៈពេលបីឆ្នាំជាប់ៗគ្នា គឹឆ្នាំ២០១២ ឆ្នាំ២០១៣ និងឆ្នាំ២០១៤ អង្ករក្រអូបកម្ពុជា (ផ្កាម្លិះ) បានឈ្នះពានរង្វាន់ពីវិទ្យាស្ថានពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ (ICI) “អង្ករល្អបំផុតរបស់ពិភពលោក” ក្នុងសន្និសិទអង្ករពាណិជ្ជករពិភពលោក (TRT) ប្រចាំឆ្នាំ។
.jpg "របាយការណ៍សង្ខេបការនាំចេញអង្ករ និងស្រូវសម្រាប់រយៈពេល ១២ខែ")
.png)
.png)
.png)
.png)
.jpg "អបអរសាទរឯកឧត្តមកិត្តិទេសាភិបាលបណ្ឌិត ហ៊ុន ម៉ាណែត នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា")
